We checken om 08:30 uur uit bij het Hilton Hotel in Whistler. Een mooi hotel met een fijne studio waar we twee nachten verbleven. We rijden naar Vancouver -West via de 99 South, ook wel de Sea-to-Sky Highway genoemd. Bij de Tantalus Lookout stoppen we even voor een kleine pauze en een foto. We kijken hier naar het Tantalus Procincial Park met de gelijknamige berg, rechts van het midden.

We komen ruim op tijd aan in Horseshoe Bay en gaan in de rij staan om de ferry naar Nanaimo op te rijden. Na het aan boord gaan, vaart de ferry exact op tijd af om 11:25 uur. We delen een cappuccino en een plak cake en gaan op het buitendek zitten. Gina achter het plexiglas, ik aan de andere zijde langs de reling op zoek naar wildlife.

Gina leest en dommelt wat, want ze heeft niet veel geslapen en ik kijk veel over het water. Ik ontmoet een Nederlands stel dat we eerder bij Lake Peyto spraken en terwijl we staan te praten, zien we een paar maal een vin, waarschijnlijk van een orka. Even later zie ik veel activiteit aan de andere zijde van het schip en ik zie inderdaad een paar maal een fontein uit het blaasgat van een walvis komen op verre afstand. Het beest schijnt ook uit het water te hebben gesprongen, maar dat heb ik gemist.

Even na 13:00 uur rijden we de kade op, tanken en rijden naar het noorden richting Campbell River. Ik heb een enorme slaap en ondanks dat we nog twee keer stoppen, gaat het niet over. Als we om half vier bij Painter’s Lodge zijn, is de kamer nog niet klaar.

We nemen plaats op het terras, krijgen een drankje en genieten van het zonnetje. Geregeld komt er een watervliegtuig overvliegen, waarna de landing wordt ingezet. CorilAir Charters is vlakbij. Het hotel beschikt over een lange pier en aan de overzijde ligt Quadra Island. Het Hotel verzorgt ook excursies, zowel voor zeedieren als vistripjes. Wij zullen daar geen gebruik van maken, want we hebben elders geboekt.

We krijgen een kamer met twee bedden en Ocean View. Het hotel is wat gedateerd, maar wie klaagt er als je vanuit je bed op het water kijkt, waar regelmatig boten langsvaren. Overigens ziet Gina op internet slechte reviews over dit hotel, maar wij hebben daar geen last van. We zijn tevreden met de kamer. De badkamer is wel klein, maar lijkt net gerenoveerd en nieuw. Het hotel is al een eeuw oud en dat merk je wel. De tuin is daarentegen erg mooi en goed onderhouden en de omgeving is prachtig. Prima voor ons!

Als de schemer valt zie ik een beringmeeuw zitten op een boei voor het hotel. Met het laatste licht maak ik nog een plaatje. We eten in het hotel en delen een champignon-truffelsoep, tempura calamari en patat. Prima eten en niet te veel. Morgen hebben we een walvistocht. We zijn overgeboekt van de tocht van 6 uur naar die van 4 uur, omdat er te weinig animo was. Jammer, maar de weersvoorspellingen voor morgen zijn niet goed, dus is 4 uur in een open zodiac wel genoeg waarschijnlijk.

Als we opstaan is het inderdaad grauw weer, maar is het nog droog. We eten in het hotel. Het ontbijt ziet er op de foto wat karig uit, maar wij hebben het al half op en hebben goed gegeten. Het uitzicht ziet er nu bij laag water anders uit. Ook zie ik meerdere keren een Amerikaans zeearend vlak over het hotel scheren. Misschien kan ik die nog eens op de foto zetten komende dagen. Maar vandaag gaan we eerst naar Eagle Eye Adventures voor een walvistocht met een zodiac.

We rijden naar de Marine haven en melden ons bij Eagle Eye Adventures. We krijgen een speciaal pak waar we ons inhijsen en waarmee we tegen een stootje regen moeten kunnen. Er vallen inmiddels al druppels.

Om negen uur stappen we in de Zodiac, een open boot en varen de haven uit. Al snel zien we in de verte, onder de kust een fontein uit een blaasgat komen. Dat is mijn eerste orka, later zien we er nog twee, dichterbij de boot. Helaas komen de dieren alleen met hun rugvin en en deel van de romp boven het water uit en dat blijft ook zo, dus geen spectaculaire foto's. Desalniettemin ben ik heel blij met deze eerste keer dat ik de imposante beesten zie.

We hebben de zee bijna voor onszelf. Er is nog een andere boot op het water, die we alleen in het begin even zien, maar daarna lijkt het of wij de enigen zijn die vandaag op pad zijn voor walvissen.

We gaan verder en vinden al snel bultruggen. Foto’s maken is een opgave, het is donker weer en we blijven op respectvolle afstand, maar regelmatig horen we de dieren grommen en zien we fonteinen omhoog spuiten. Ik maak veel foto’s, die toch allemaal van ver weg blijven. Wel zien we vaak de bultruggen onderduiken, waarbij hun staart als laatste duidelijk zichtbaar onder water gaat.

In de verte zien we op het eiland dat we passeren met de zodiac een kolonie aalscholvers. Welke soort het is, kan ik helaas niet vaststellen, daarvoor zijn de vogels te ver weg.

De biologen die de walvissen monitoren kunnen aan het patroon op hun onderstaart de afzonderlijke individuen herkennen. Vanuit onze boot zien we dat ook duidelijk. Het patroon op deze staart is heel anders dan het patroon op de staart van de bultrug een stukje eerder terug.

We zien zelfs een keer een groep van vijf bultruggen.

Deze zijn wat dichterbij en we zien ze regelmatig spuiten en horen ze diepe geluiden maken.

Het is inmiddels niet droog meer, maar de stormpakken houden ons lekker warm. De apparatuur kan tegen een beetje vocht, maar als ik de camera met telelens niet gebruik dan gaat deze in een grote plastic zak nadat ik hem met de meegebrachte handdoek heb afgedroogd.

Na een uur of twee gaat het serieus regenen. Op de vraag van de schipper of we terug willen, zeggen wij en de drie Duitse gasten allemaal nee, dus gaan we verder. Met een kop koffie erbij gaat het zeker!

De ergste regen hebben we gehad, hoewel het regelmatig blijft spetteren. We gaan ook nog langs bij de Steller’s zeeleeuwen en we zien best veel vogels, die ik lang niet allemaal herken.

De Steller's Zeeleeuw is het grootste lid van deze familie zeedieren. Mannetjes kunnen tot 3,20 m lang worden en wel 1000 kg wegen. Vrouwtjes worden maximaal 2,20 m en kunnen iets meer dan 300 kg wegen. Mannetjes zijn geelbruin, vrouwtjes meer roodbruin.

Ook hier zie je duidelijk verschil tussen de mannetjes en de vrouwtjes.

Ik zie regelmatig zeevogels voorbijvliegen, die ik niet een-twee-drie op naam kan brengen. De Merlin-app denkt dat dit een donkere vorm jager is, maar ik twijfel daaraan. Om 13:00 uur is de tocht afgelopen en hebben we ondanks het weer ons prima vermaakt. Kou hebben we niet gehad gelukkig en we hadden dit tripje niet willen missen, ondanks het mindere weer.

De middag chillen we wat op de kamer, want het regent nu echt hard. Om half vijf is het droog en gaan we met de auto naar Elk Falls. Even buiten het hotel zien we een Black-tailed Deer staan.

Elk Falls Provincial Park is een gematigd regenwoud. Typisch hiervoor zijn de dik bemoste takken van boomstronken.

We lopen naar de Elk Falls Suspension Bridge, die vlak naast een mooie 25 meter hoge waterval hangt.

Net als op andere plekken staan hier gigantisch grote bomen, o.a. Douglassparren en Red Cedars.

Onder een van de grote bomen zien we een roodborstlijster (American Robin) scharrelen.

We gaan bij Quinsam Campground naar een uitzichtpunt waar we veel zalmen zien in de ondiepe rivier met snelstromend water. Ideaal voor beren zou je denken.

We ontmoeten op de Canyon View Trail een Nederlands stel dat een wereldreis maakt en een Duits stel. Die vragen of we meelopen langs de rivier want ze hebben vanochtend er overal berenpoep aangetroffen. En op zoek naar beren willen ze voor de veiligheid met een grotere groep op pad.

We lopen gezellig mee, zien een paar Amerikaanse zeearenden, wat reigers en een paar raven in de schemering, maar geen beren.

Als de schemering invalt lopen we terug naar het beginpunt, maar ook daar geen spoor van beren. We nemen afscheid van ons gezelschap en rijden terug .

Gina zoekt op Google een restaurant en het wordt 50th Parallel Tap & Grill, dat even ten zuiden buiten de stad ligt langs het water. Het is er druk, maar gezellig en we eten er overheerlijk. Voor de derde maal kom ik, als ik uit de WC kom, het Brabantse stel tegen. Zij hadden in de middag de excursie. Met veel regen, maar ook heel veel springende bultruggen. Die mazzel hadden wij dan weer niet. Overigens hadden ze ook motorpech gehad, dus waren ze pas laat thuis. Om negen uur zijn we in het hotel en doe ik de administratie, het verslag en doe ik voorbereidingen voor de grizzlybeer excursie van morgen.