Canada 2024 - Campbell River

We checken om 08:30 uur uit bij het Hilton Hotel in Whistler. Een mooi hotel met een fijne studio waar we twee nachten verbleven. We rijden naar Vancouver-West via de 99 South, ook wel de Sea-to-Sky Highway genoemd. Bij de Tantalus Lookout stoppen we even voor een kleine pauze en een foto. We kijken hier naar het Tantalus Provincial Park met de gelijknamige berg, rechts van het midden.

We komen ruim op tijd aan in Horseshoe Bay en gaan met de auto in de rij staan om de ferry naar Nanaimo op te rijden. Na het aan boord gaan, vaart de ferry exact op tijd af om 11:25 uur. We delen een cappuccino en een plak cake en gaan op het buitendek zitten. Gina achter het plexiglas, ik aan de andere zijde langs de reling op zoek naar wildlife.

Gina leest en dommelt wat, want ze heeft niet veel geslapen en ik kijk veel over het water. Ik ontmoet een Brabants stel dat we eerder bij Lake Peyto spraken en terwijl we staan te praten, zien we een paar maal een vin, waarschijnlijk van een orka. Even later zie ik veel activiteit aan de andere zijde van het schip en ik zie inderdaad een paar maal op verre afstand een fontein uit het blaasgat van een walvis komen. Het beest schijnt ook uit het water te zijn gesprongen, maar dat heb ik gemist.

Even na 13:00 uur rijden we de kade op, tanken en rijden naar het noorden richting Campbell River. Ik heb een enorme slaap en ondanks dat we nog twee keer stoppen, gaat het niet over. Als we om half vier bij Painter’s Lodge zijn, is de kamer nog niet klaar.

We nemen plaats op het terras, krijgen een drankje en genieten van het zonnetje. Geregeld komt er een watervliegtuig overvliegen, waarna de landing wordt ingezet. CorilAir Charters is vlakbij. Het hotel beschikt over een lange pier en aan de overzijde ligt Quadra Island. Het hotel verzorgt ook excursies, zowel voor zeedieren als vistripjes. Wij zullen daar geen gebruik van maken, want we hebben elders geboekt.

We krijgen een kamer met twee bedden en Ocean View. Het hotel is wat gedateerd, maar wie klaagt er als je vanuit je bed op het water kijkt, waar regelmatig boten langsvaren. Overigens ziet Gina op internet slechte reviews over dit hotel, maar wij hebben daar geen last van. We zijn tevreden met de kamer. De badkamer is wel klein, maar lijkt net gerenoveerd en nieuw. Het hotel is al een eeuw oud en dat merk je wel. De tuin is daarentegen erg mooi en goed onderhouden en de omgeving is prachtig. Prima voor ons!

Als de schemer valt, zie ik een beringmeeuw zitten op een boei voor het hotel. Met het laatste licht maak ik nog een plaatje. We eten in het hotel en delen een champignon-truffelsoep, tempura calamari en patat. Prima eten en niet te veel. Morgen hebben we een walvistocht. We zijn overgeboekt van de tocht van 6 uur naar die van 4 uur, omdat er te weinig animo was. Jammer, maar de weersvoorspellingen voor morgen zijn niet goed, dus is 4 uur in een open zodiac wel genoeg waarschijnlijk.

Als we opstaan is het inderdaad grauw weer, maar is het nog droog. We eten in het hotel. Het ontbijt ziet er op de foto wat karig uit, maar wij hebben het al half op en hebben goed gegeten. Het uitzicht ziet er nu bij laag water anders uit. Ook zie ik meerdere keren een Amerikaans zeearend vlak over het hotel scheren. Misschien kan ik die nog eens op de foto zetten komende dagen. Maar vandaag gaan we eerst naar Eagle Eye Adventures voor een walvistocht met een zodiac.

We rijden naar de Marine haven en melden ons bij Eagle Eye Adventures. We hijsen ons in het dikke stormpak, waarmee we tegen een stootje en een beetje regen moeten kunnen.

Om negen uur stappen we in de zodiac, een open boot en varen de haven uit. Al snel zien we in de verte, onder de kust een fontein uit een blaasgat komen. Dat is mijn eerste orka, later zien we er nog twee, dichterbij de boot. Helaas komen de dieren alleen met hun rugvin en en deel van de romp boven het water uit en dat blijft ook zo, dus geen spectaculaire foto's. Desalniettemin ben ik heel blij met deze eerste keer dat ik de imposante beesten zie.

We hebben de zee bijna voor onszelf. Er is nog één andere boot op het water, die we alleen in het begin even zien, maar daarna lijkt het of wij de enigen zijn die vandaag op pad zijn voor walvissen.

We gaan verder en vinden al snel bultruggen. Foto’s maken is een opgave, het is donker weer en we blijven op respectvolle afstand, maar regelmatig horen we de dieren grommen en zien we fonteinen omhoog spuiten. Ik maak veel foto’s, die toch allemaal van ver weg blijven. Wel zien we vaak de bultruggen onderduiken, waarbij hun staart als laatste duidelijk zichtbaar onder water gaat.

In de verte zien we op het eiland dat we passeren met de zodiac een kolonie aalscholvers. Welke soort het is, kan ik helaas niet vaststellen, daarvoor zijn de vogels te ver weg.

De biologen die de walvissen monitoren kunnen aan het patroon op hun onderstaart de afzonderlijke individuen herkennen. Vanuit onze boot zien we dat ook duidelijk. Het patroon op deze staart is heel anders dan het patroon op de staart van de bultrug een stukje eerder terug.

We zien zelfs een keer een groep van vijf bultruggen.

Deze zijn wat dichterbij en we zien ze regelmatig spuiten en horen ze diepe geluiden maken.

Het is inmiddels niet droog meer, maar de stormpakken houden ons lekker warm. De apparatuur kan tegen een beetje vocht, maar als ik de camera met telelens niet gebruik dan gaat deze in een grote plastic zak nadat ik hem met de meegebrachte handdoek heb afgedroogd.

Na een uur of twee gaat het serieus regenen. Op de vraag van de schipper of we terug willen, zeggen wij en de drie Duitse gasten allemaal nee, dus gaan we verder. Met een kop koffie erbij gaat het zeker lukken!

De ergste regen hebben we gehad, hoewel het regelmatig blijft spetteren. We gaan ook nog langs bij de Steller’s zeeleeuwen en we zien best veel vogels, die ik lang niet allemaal herken.

De Steller's Zeeleeuw is het grootste lid van deze familie zeedieren. Mannetjes kunnen tot 3,20 m lang worden en wel 1000 kg wegen. Vrouwtjes worden maximaal 2,20 m en kunnen iets meer dan 300 kg wegen. Mannetjes zijn geelbruin, vrouwtjes meer roodbruin.

Ook hier zie je duidelijk verschil tussen de mannetjes en de vrouwtjes.

Ik zie regelmatig zeevogels voorbijvliegen,die ik niet een-twee-drie op naam kan brengen. De Merlin-app denkt dat dit een donkere vorm jager is, maar ik twijfel daaraan. Om 13:00 uur is de tocht afgelopen en hebben we ondanks het weer ons prima vermaakt. Kou hebben we gelukkig niet gehad en we hadden dit tripje niet willen missen, ondanks het mindere weer.

In de middag chillen we wat op de kamer, want het regent nu echt hard. Om half vijf is het droog en gaan we met de auto naar Elk Falls. Even buiten het hotel zien we een Black-tailed Deer staan.

Elk Falls Provincial Park is een gematigd regenwoud. Typisch hiervoor zijn de dik bemoste takken van boomstronken.

We lopen naar de Elk Falls Suspension Bridge, die vlak naast een mooie 25 meter hoge waterval hangt.

Net als op andere plekken staan hier gigantisch grote bomen, o.a. Douglassparren en Red Cedars.

Onder een van de grote bomen zien we een roodborstlijster (American Robin) scharrelen.

We gaan bij Quinsam Campground naar een uitzichtpunt waar we veel zalmen zien in de ondiepe rivier met snelstromend water. Ideaal voor beren zou je denken.

We ontmoeten op de Canyon View Trail een Nederlands stel dat een wereldreis maakt en een Duits stel. Die vragen of we meelopen langs de rivier, want ze hebben vanochtend berenpoep langs het pad aangetroffen. En op zoek naar beren willen ze voor de veiligheid met een grotere groep op pad.

We lopen gezellig mee, zien een paar Amerikaanse zeearenden, wat reigers en een paar raven in de schemering, maar geen beren.

Als de schemering invalt lopen we terug naar het beginpunt, maar ook daar geen spoor van beren. We nemen afscheid van ons gezelschap en rijden terug .

Gina zoekt op Google een restaurant en het wordt 50th Parallel TAP & GRILL, dat even ten zuiden buiten de stad ligt langs het water. Het is er druk, maar gezellig en we eten er overheerlijk. Voor de derde maal kom ik, als ik uit de WC kom, het Brabantse stel tegen. Zij hadden in de middag de walvisexcursie, met veel regen, maar ook heel veel springende bultruggen. Die mazzel hadden wij dan weer niet. Overigens hebben ze ook motorpech gehad, dus waren ze pas laat thuis. Om negen uur zijn we in het hotel en doe ik de administratie, het verslag en doe ik voorbereidingen voor de grizzlybeer excursie van morgen.

We staan vroeg op, want om 07:00 uur worden we verwacht bij Eagle Eye Adventures voor de grizzlybeer excursie. In de haven waar het nog erg rustig is, ligt een zeehond lekker te luieren op een van de boten. We blijken met 11 mensen te zijn, dus met een kleine groep en we gaan op tijd weg.

Het is meer dan 2 uur varen naar de Toba Inlet waar de First Nations (Indianen) ons hopelijk beren gaan laten zien. De boot wordt bestuurd door de Nederlandse Jos, die enige jaren geleden emigreerde naar Canada en het bedrijf startte dat walvis- en berenexcursies aanbiedt. De boot heeft twee buitenboordmotoren, die voor een snelheid van 45 kilometer per uur zorgen. Gelukkig maar, want het is 100 kilometer varen naar de Toba Inlet. Een Rhinoceros Aucklet vliegt een hele tijd naast de boot en vliegt tenslotte zelfs voorbij, dus deze vogel vliegt harder dan 45 km/uur.

Onderweg is het zwaar bewolkt en gaat het best wel hard regenen. Gelukkig zitten we droog en zien we rond half tien de plek waar we aan gaan meren. Daar liggen grote pakketten met boomstammen van gekapte bomen die via de rivier getransporteerd zullen worden.

We worden door drie vriendelijke mannen van de Klahoose First Nations- ontvangen en gaan met een bus naar het eerste platform.

Vanaf het platform kijk je op de Klite River.

Ik scan de omgeving en zie twee Amerikaanse zeearenden zitten, waarvan deze het best te fotograferen is.

Er zitten verscheidene meeuwen op het water of langs de oevers. De Merlin-app maakt hier beringmeeuwen van (Glaucous-winged Gulls)

De Merlin-app geeft voor deze meeuwen Amerikaanse stormmeeuw (Slender-billed Gull) als meest waarschijnlijke soort op. Het zwarte oog, de ronde kop en de kleur van snavel en poten van de linker meeuw pleiten inderdaad hiervoor, van het rechter stelletje ben ik minder zeker.

Het eerste kwartier zien we geen beren, maar dan komt er opeens een donkere grizzly om de hoek. Ik richt mijn lens en dan blijkt mijn toestel niet aan te staan. Als ik af kan drukken, is het beest alweer in de bosjes aan het verdwijnen.

Deze foto is "geleend" van Jos Krynen, de eigenaar van Eagle Eye Adventures en onze gids. Hij drukte wel op tijd af en heeft ook iets meer millimeters aan telelens (en een betere camera).

Niet veel later zien we een beer van de kant op een boomstam stappen. Gauw een plaatje gemaakt, maar helaas is de boom scherp in plaats van de beer.

Als de beer wat verderop zit, krijg ik hem wel scherp, maar zie ik alleen haar rug.

Inmiddels is er nog een beer bij gekomen, iets kleiner dan de eerste. Moeder en jong misschien?

Helaas gaan ze steeds verder van ons af en de regen helpt ook niet mee, maar wel drie beren binnen!

Dit vind ik de leukste foto van het stel.

Dan klimt er een weer op de kant en net zo snel als ze verschenen, zijn ze ook weer verdwenen.

We verkassen naar een ander platform langs de rivier. Hier zien we helaas geen beren, wel veel meeuwen.

In de verte staat een Great Gray Heron, die een vis verorbert en plotseling zien we onder ons een Amerikaanse waterspreeuw waarvan ik snel een plaatje maak met de Canon RP.

Daarna pak ik snel mijn telelens erbij en kan wat leuke plaatjes schieten van deze vogel.

We gaan weer verder en het busje zet ons af bij het derde platform.

Ook hier zijn weer veel meeuwen. De determinatie doe ik thuis en blijft lastig. De onderste vogel lijkt mij een Californian Gull. Die erboven een American Herring Gull.

American Herring Gull - Amerikaanse zilvermeeuw

Er zijn veel soorten zalm, deze dode zalmen zijn chumzalmen (Chum Salmon), gekenmerkt door de bleke kleur en de paarse vlekken aan de zijkant.

Deze Californian Gull is geïnteresseerd in een dode chumzalm.

Een ronde kop en dunne korte snavel, dus Slender-billed Gull, Amerikaanse stormmeeuw

Aanvankelijk lijkt het dat we hier ook geen beren gaan zien, maar dan ontdekt iemand een beer aan de overzijde tussen de aangespoelde boomstammen.

Eerst zien we alleen af en toe de kop boven de stammen uitsteken, maar plotseling klimt de enorme grizzly de kant op.

Als hij even blijft staan en om zich heen kijkt, kan ik nog wat foto's maken. Beer nummer 4 binnen!

Aan de overzijde van de Klite River zit een Amerikaanse zeearend te wachten in een boom totdat het droog wordt.

Er staan ook bomen die helemaal begroeid zijn met baardmos, ook oudemansbaard genoemd. Baardmos groeit des te beter wanneer er geen luchtverontreiniging in de lucht zit, dus daarmee zit het hier wel goed.

Op naar het volgende platform. Hier zien we geen beren meer, maar wel twee jonge Amerikaanse zeearenden. Er zwemmen ook grote zaagbekken en er vliegt een Amerikaanse torenvalk voorbij, maar die laatste soort krijg ik niet op de foto. Wel klaart het op, het is inmiddels droog en er is zelfs blauw aan de lucht te zien.

We gaan op het laatst nog eenmaal terug naar toren 4, waar we vanochtend begonnen en drie beren zagen. Geen beren meer, maar wel schijnt de zon, dus nog maar een keer de omgeving fotograferen.

We zien op de oever tegenover ons een drietal Turkey Vultures de vleugels drogen.

Vanaf het platform zien we een grote loggingtruck volgeladen met boomstammen de brug passeren. Volgens zeggen, trekken de beren zich niets aan van het lawaai van dit soort wagens, maar wel van menselijke stemmen.

Terug bij de modderige aanlegsteiger zien we dat ze de boomstammen van de truck af duwen en het water in laten rollen.

In het water worden ze verzameld door een bootje en klaar gemaakt voor transport over water.

We gaan zo weer aan boord voor de terugreis. Inmiddels is het veel beter weer geworden, dus kunnen we de omgeving veel beter zien en fotograferen.

Als we wegvaren, werpen we een laatste blik op de woningen van de Klahoose First Nations.

We beginnen aan de 100 kilometer lange terugweg en krijgen een prima lunch uitgereikt, tenminste als je de kaas tussen de sandwiches uit haalt

Net als schipper Jos, die ook een begaafd Wildlifephotographer is, ons enkele prachtige en jaloersmakende foto's toont, horen we een luide knal en blijkt de versnellingsbak van een van de buitenboormotoren het begeven te hebben. Onze snelheid loopt terug naar 12 kilometer per uur.

Zo gaan we er lang over doen en zijn we pas om 20:00 uur vanavond in Campbell River.

Jos heeft een oproep gedaan via de radio en al snel komt er een boot en wordt gevraagd of ze kunnen helpen, maar dat is niet nodig. Wel is een watertaxi opgeroepen.

Enige voordeel: we kunnen op het gemak van de prachtige natuur genieten.

Deze watertaxi komt ons ophalen en brengt ons op normale snelheid richting Campbell River.

Schipper Jos tuft in z'n eentje naar huis. Later horen we via-via dat hij rond 20:00 uur in de haven van Campbell River is aangekomen.

Onderweg zien we in de verte bultruggen. De watertaxi vaart een stukje om en deze bultrug laat zijn rugvin kort zien vlak bij de boot. Na een minuut of 10 gaan we terug naar de haven, waar we om kwart voor zes aankomen. Het was een erg leuke dag en eindelijk hebben we beren gezien. We rekenen maar niet uit wat we per beer betaald hebben, want dat is een aanzienlijk bedrag.

We knappen ons in het hotel een beetje op en gaan daarna opnieuw naar de 50th Parallel TAP & GRILL. Het is er opnieuw erg druk, blijkbaar erg populair bij de locale bevolking, want er zijn vooral Canadezen denken wij. We kunnen er na 10 minuten wachten wel terecht. Gina neemt de Asian Teriyaki chicken bowl, ik ga opnieuw voor de spare ribs, maar nu voor een full rack. Het smaakt weer erg lekker. Lekker is ook het toetje met de Griekse naam Ekmek. Het is deegwaar met honing en kaneel en slagroom. Verrukkelijk! En zo komt er een einde aan ons verblijf in Campbell River. We hebben twee volle dagen genoten van de omgeving en de leuke excursies. Het mindere weer deed niets af aan de ervaringen. Morgen gaan we richting zuidwest en is Ucluelet ons volgende reisdoel.